Koffers weg, hoofden vol.

De eerste dagen in Chipata

Na een lange reis via Nairobi en Lusaka arriveerden we op het vliegveld Lilongwe in Malawi. Visum was snel geregeld (No, we don't stay more than 30 days in Malawi) en toen even de koffers ophalen. Er was maar één bagageband, dus dat was simpel, dachten we. Helaas verschenen op die band slechts drie van de zes koffers! Dat was een forse klap, vooral omdat het onder meer over de koffers met apparatuur van onze cameraman Jeroen gaat.

Aangifte van vermissing gedaan en uiteindelijk besloten om toch met de jeep naar Chipata te reizen en de volgende ochtend te informeren.
Father Jacob zat achter het stuur en houdt van snelheid. Niet echt comfortabel, vooral voor de heren achterin die dwars naast de bagage zaten!
De eerste indrukken zijn overweldigend: veel mensen die langs of op de weg lopen en fietsen met vaak flinke vrachten op het hoofd of de bagagedrager. Veel handeltjes langs de weg, van een bosje takken als bezem tot halve geiten die open en bloot in de zon hangen.
De autorit duurde ruim drie uur, met oponthoud bij de grenzen (Malawi uit en Zambia in); leg maar eens uit waarom je vanuit Malawi op vakantie gaat naar Zambia en bij het bisdom logeert....... Maar onze paspoorten zijn uiteindelijk voorzien van fraaie stempels.

Onderweg pikten we Father Japhet op bij zijn eigen kerkje en rond 7 uur arriveerden we in Chipata en kregen een hartelijke ontvangst en onze eerste Zambiaanse maaltijd met chima, rijst, vlees en groente. De chima, een soort deeg, moet je eigenlijk gebruiken als lepel, de meeste mensen eten alles op deze manier met hun handen.
We hebben eenvoudige kamers; mijn kamer is een cel zonder ramen....maar alles maakt een verzorgde indruk.

Tijdens de maaltijd maakten we kennis met Father Bernard, die verantwoordelijk is voor het regionale radiostation Radio Maria. Bij het ontbijt was hij er ook en konden we onze eerste veelbelovende afspraken maken. Maandagochtend wordt Anjo live geïnterviewd in een programma met een grote luisterdichtheid en de mogelijkheid tot het stellen van vragen door luisteraars.

We gingen meteen na het ontbijt mee voor een rondleiding bij het radiostation en dat was een openbaring voor mensen die de Nederlandse Publieke Omroep gewend zijn! Eenvoudige studio's met hardwerkende mensen en gelukkig veel rozenkransen aan de microfoon!
Daarna zijn we een paar uur bezig geweest, met hulp van Father Bernard om het vliegveld te bereiken met informatie over de koffers. Alles geprobeerd, maar niet gelukt. De spanning loopt wel op, want eigenlijk hangt het succes van deze 2 weken wel af van de inhoud van die koffers! We besloten de gok te wagen en Jeroen offerde zich op om samen met Father Japhet terug naar Lilongwe te reizen om te kijken of de koffers er inmiddels toch waren.

Anjo en ik brachten ons eerste bezoek aan de school, de Magazin Community basic school. Father Simon, verantwoordelijk voor 'the Youth', vergezelde ons.
De school ligt aan de rand van de stad op een heuveltje en de jeep ging weggetjes in die er niet echt toegankelijk uitzagen, maar enigszins bestoft bereikten we de school.
Daar werden we meteen begroet door enthousiaste kinderen en de staf. Het voormalige schoolhoofd, Mr Daka is een paar maanden geleden, enkele weken na zijn zoontje, gestorven aan aids. Zijn weduwe , die vrijwilliger is op de school, stortte zich op Anjo zodra zij hem zag: een emotioneel weerzien.
Mijn eerste impressies waren aangrijpend: de oude school bestaat uit slecht een drietal kleine donkere ruimtes en het 'nieuwe' gebouw, een huis dat als school wordt gebruikt, is ook veel te klein. Het aantal leerlingen blijkt sinds 2010 gegroeid van 210 naar 439 kinderen! Alle kinderen komen uit arme families en in bijna alle gevallen hebben zij één of beide ouders verloren.
De kinderen waren dol enthousiast en vochten om een hand van Anjo of mij te kunnen vasthouden. We liepen af en toe met zo'n tien kinderen, aan elke vinger één, over het terrein. Vooral mijn ontzettend blanke arm met sproeten was voor menig kind het onderzoeken waard!

Er bleken één gebouw met twee toiletten (een gat in de grond) gereed te zijn, het tweede toiletgebouw bleek op een scheur in de bodem te zijn neergezet en was ingestort!
De staf reageerde blij op onze plannen om de oude school te slopen en te beginnen met 4 nieuwe klaslokalen. Dat kunnen we, dankzij de donaties, nu realiseren. Als het goed is wordt daar volgende week mee begonnen. Maandag gaan we terug, ook om te starten met ons kleine projectje: de kinderen allemaal het lied We are the World, te laten zingen.

Tekst en muziek zitten echter in één van de verdwenen koffers en inmiddels weten we dat Jeroen en Father Japhet gestuit zijn op een gesloten (!) vliegveld. Zij hebben dus noodgedwongen een hotel in Lilongwe moeten nemen en hopen morgen wel succes te hebben.