Met volle hoofden terug

Dit wordt ons laatste verslag. Morgen, zaterdag vliegen we terug naar huis, waar we aan het eind van de zondagochtend hopen aan te komen.

Gisteren zijn Anjo en ik met de auto van Chipata naar Lusaka gereden terwijl Robert en Henk vanuit Luangwa het vliegtuig hadden genomen. Natuurlijk was er geen driver om 10 uur, zoals afgesproken, maar ach, dan maar zelf alle koffers achterin gezet en om 11.15 uur inclusief 2 passagiers en een pomp vertrokken.
De chauffeur reed fors door en deze keer met daglicht en zonder pech waardoor we er een uurtje korter over deden: 'slechts' 7.5 uur.
Onderweg veel te zien, de kleine dorpen, geiten, kinderen en kippen langs de weg. Knap dat die geiten weten dat ze net tegen de gele streep van de weg aan moeten liggen.....net als drie kleine kindjes op hun buik op het asfalt.........
We zijn slechts één keer kort gestopt waarbij de chauffeur en de passagiers even een frietje haalden - zonder verder wat tegen ons te zeggen - Anjo naar het niet erg frisse toilet ging en ik in de auto bleef, belaagd door verkopers van bananen, eieren, vruchten, krukjes etc. Beetje agressieve verkoopmethode. Overal langs de weg vind je veel kleine stalletjes met kunstig gestapelde tomaten, aardappelen en pakketten houtskool en voorraden kippenvoer.

Halverwege vroeg ik of we al bij de Sisters van Chamilala waren waarop de chauffeur wat besmuikt zei dat we daar al voorbij waren…….hij had niet gehoord dat we daar moesten stoppen….maar Father Richard zei……., laat maar. Geen Sisters dus, maar verder scheuren door mooie landschappen, groene heuvels en af en toe een heuvel die zijn best deed op een berg te lijken.
Maar ook helaas de gevolgen van vreselijke auto-ongelukken. Meestal ( te zwaar beladen) vrachtwagens. Op een gedeelte van de weg, die heel fijnzinnig ' the menkiller' heet, zijn we gestopt bij een omgeslagen vrachtwagen en we boden onze enige arts aan boord, toevallig Anjo geheten, aan voor hulp maar dat hoefde niet meer: er waren vier mensen omgekomen.
Dan ben je dus blij als je uiteindelijk veilig Kapingila Zec House bereikt, het guesthouse voor de bisschoppen uit Zambia.

Henk en Robert waren er al en hadden ook alweer enkele bedrijven in Lusaka bezocht en de zonne-energievoorzieningen van het kantoorgebouw en guesthouse bekeken. Ze hadden ook al wat mensen gesproken, zoals de National Health Coordinator en Father Msipu, die we vandaag konden ontmoeten. Father Gabriel Msipu schoof al even aan na het diner.

Dat is allemaal gelukt vandaag, we hebben afgezien van een bezoek aan het University Training Hospital en de hospice Our Lady, maar we hebben achter elkaar de volgende mensen gesproken (ondertussen bezochten Henk en Robert de hele dag de honorair consul en diverse bedrijven en contractors):
Francis Maingaila, een journalist van Al Jazeera ( AA News);
Ik liep hem toevallig tegen het lijf omdat er hier een persconferentie van de overheid was over de politieke situatie en diverse arrestaties. Inmiddels heb ik geleerd om onmiddellijk te vragen wat iemand doet en toen hij dus journalist was vertelde ik hem over onze plannen en vroeg of hij misschien de presentatie wilde zien. Natuurlijk wilde hij dat en hiermee was een fantastisch contact geboren! Hij wil er over schrijven maar hij bleek ook bevriend met de Minister of Health, ik bedoel maar…… Kortom, de Minister heeft nu mijn telefoonnummer en het contact is gelegd, ook via Kennedy Malama waarover hieronder meer.
de Secretary General van Zec, Father Cleophas Lungu;
Hij greep Anjo’s hand na het zien van de 3-D presentatie en riep: God bless you!
Op zijn support konden we rekenen.
Peter Lindhoud, voormalig docent/ begeleider van Windesheim
Hij was toevallig ook hier en we hopen dat hij studenten kan regelen voor het afmaken van de school en eventueel hulp bij het bouwen van de hospice.
Hij is gepensioneerd en heeft in Lusaka en Chipata gewoond. Heeft ervaring met bouwprojecten hier, dus wellicht ook extra supervisor?
Sister Matilda Mubanga, de National Health Coördinator
Zij gaf met name aan dat het hospice, in een Zambiaanse situatie, snel naar high care zou groeien; een mening die wij dus niet delen.
Tot slot, de klapper van de dag:
Dr Kennedy Malama, Directeur Health Promotion bij het Ministerie of Health
Ik had blijvend aangedrongen op een gesprek en dat was dus toch gelukt. Hij ontving ons heel vriendelijk en was zeer geïnteresseerd in het concept en wil even afwachten hoe het definitief uitpakt. Maar hij wilde ook de Minister informeren ( die zat vandaag in Livingstone), dus het zaadje is gelegd! Toch een bijzonder moment om eindelijk in een kantoor op het Ministerie te zitten!

Het zit erop, we hebben gevieren heel erg veel bereikt en gaan met een flinke oogst terug naar huis. Tijdens ons volgende bezoek kan hierop verder worden gebouwd!
Dank voor jullie support!