Snel hersteld en aan de slag!

Jullie hebben geduld moeten hebben: het eerste verslag stond klaar voor verzending toen het internet eruit vloog en toen dat de volgende dag terug was bleek het gehele verslag verdwenen. Dan dus nu maar een extra lang verslag.

De reis was, zoals verwacht, fors vermoeiend: drie vluchten met lange wachttijden tussendoor en na aankomst in Lusaka volgde een 8.5 uur durende rit in de landcruiser met onze koffers met knuffels bovenop gebonden. We kregen ook nog twee keer pech; een afgebroken pen van het remsysteem! Dat is niet echt fijn als je in de middle of nowhere staat maar onze chauffeur wist het probleem uiteindelijk met state of the art gereedschap ( een steen) te verhelpen…….
Een groot deel van de weg was behoorlijk berijdbaar maar we hebben ook lange periodes in stofwolken gereden. Met grote snelheid langs hondjes, kippen en kinderen: ik deed maar af en toe mijn ogen dicht…
Rond 11 uur ‘s avonds arriveerden we bij The Sisters, Sister Charity, waar een leuk huisje voor ons vieren in gereedheid was gebracht. We hadden er zo’n 33 uur reistijd opzitten!

Maar een goede nachtrust en frisse douche doet wonderen en de volgende dag, Goede Vrijdag, waren we er helemaal klaar voor. Tijdens de autorit de vorige dag hadden de drie heren achter in de laadbak ( ik mocht voorin) al veel voorbereidingen gepleegd voor de aanstaande bijeenkomsten en onderhandelingen met kandidaat aannemers. Ons huisje veranderde vrijdagochtend in een kantoor en zo konden we goed voorbereid naar de eerste, lokale, aannemer. Dat was een heel prettig gesprek: de aannemer kende ons concept van de hospice en hij oogde zeer vertrouwenwekkend. Bovendien bleek hij bewust van het belang voor de lokale community. Zijn complimenten over het ontwerp van de hospice namen we met plezier in ontvangst.

Na de lunch hebben we ons opgesplitst: Robert en Henk ontvingen de tweede aannemer en Anjo en ik gingen boodschappen doen; de ijskast moet tenslotte gevuld zijn!. Ook dit tweede gesprek werkte enthousiasmerend; de selectie gaat nog moeilijk worden. In elk geval zullen we diverse referentie sites gaan bezoeken.

Ons tweede belangrijke doel is natuurlijk de school en we maakten voor zaterdagochtend een afspraak met onze contactpersoon Robert Newa. De school is op dit moment gesloten vanwege de (Paas) vakantie maar a.s. dinsdag staan alle kinderen ons, samen met de staf, op te wachten en dan kan het grote uitdelen beginnen! Inmiddels heb ik al wat knuffels en speeltjes weggegeven aan kinderen hier op het terrein: de frisbee van RTV Rijnmond werd als een goudstuk in ontvangst genomen.

Het lijkt een beetje op de vorige keer: veel afspraken proberen te maken, wat dan ook nog lukt! Zo zien we dinsdagochtend Rob Bleichrodt van het St Francis hospital in Katete en heeft ook de nieuwe PMO positief gereageerd, we zien hem waarschijnlijk woensdag.

Inmiddels hebben we een kleine dierentuin om ons heen verzameld: twee nieuwe hondenvriendjes, Prince en Princess ( die na ontvangst van één zoutje niet weg waren te slaan natuurlijk) bewoond door vele vlooien, een wat minder aardige ( vond ik) grote rode spin, een kakkerlak, muizen en padden. Tot nu toe houdt het muskietennet het meeste ongedierte ‘s nachts weg.

Vandaag, zaterdag, hebben Anjo en ik een heel lang gesprek gevoerd met Robert Newa over de school en onder meer de rol van de overheid en de diocese. Het voert wat ver om hier alles te benoemen maar voor Anjo en mij was het heel informatief en leerzaam voor het vervolgtraject.
Ondertussen waren Henk en Robert de stad ingelopen om wat onderdelen te halen om ons internet te redden en bezochten zij een van de referentiesites. Ook een informatief tochtje dus en nog belangrijker: we hebben weer internet!

Vanmiddag zijn we met z’n vieren naar de school gaan kijken. Ondanks het goede geheugen en oriëntatievermogen van Anjo en mijzelf kwamen we toch op een survival route terecht en konden we op zoek naar verloren nieren en rugwervels….
Op het laatste steile stuk de heuvel op stond daar ineens Robert Newa naast onze auto en die kon ons naar de school leiden.

Bijzonder en toch weer ontroerend om de nieuwe schoolgebouwen en toiletten te zien staan, wetend dat dit bij elkaar gebracht Is door onze donateurs, familie, vrienden, collega’s en de kinderen van de Odyssee school in Amsterdam-Osdorp.
Onze blijheid werd wat getemperd door de, terechte, kritische opmerkingen van Robert en Henk over zowel de constructie als het ventilatie- niveau. Duidelijk zichtbaar was dat de school in fasen is gebouwd door zowel professionals als goedwillende community- leden.
Maar gezamenlijk draaien we de minpunten naar kansen om een en ander te verbeteren en tegelijkertijd hebben we ook al nieuwe sponsor- ideeën ontwikkeld.
Op dit moment zit Henk naast mij een prachtige verbeterlijst te maken. Positief blijven en doorgaan, zoals we altijd gedaan hebben!